Wugronjenje

Zuk [ɪ] wugranja se pódobnje ako krotke i w nimskich słowach ako mit, bis. Pśed nim stojecy konsonant pak jo w serbšćinje obligatoriski měki resp. změkcony (gl. palatalizacija). Artikulacija mimo změkcenja móžo dowjasć k njedorozměśam. Tak by na pś. wugronjenje [mɪtɔ] skerjej identificěrowali ze słowom myto, [mʲɪtɔ] pak z mjenim Měto

Wujasnjenje wó změkcenju konsonantow namakajo se na pś. pód [bʲ].

Slědujuce nimske a serbske słowne formy rozeznawaju se głownje z tym, až wugranja se konsonant pśed [ɪ] twardo (w nimšćinje) resp. měko (w serbšćinje):

• Mist [mɪst] - měst [mʲɪst]
• litt [lɪt] - lět [lʲɪt]
• Bill [bɪl] - běl [bʲɪl].

Pśiznamjenja

• pśisamem zawrěty
• pśisamem prězny
• njewukulowaśony
• spiwny

Wótpowědujuce pismiki

Zuk [ɪ] wótpowědujo:

• pismikoju ‹ě›
  • we wuzuku
  • w mjazyzuku (z wuwześim pozicije pśed ‹j›)

Pśikłady

• zlě
• wutrěwaś

Pokazki

Pśir. zuki [i], [e], [ɨ].

Bok Wikipedije wó zuku (nimski)