Asimilacija (pśipódobnjenje zukow)

Za dolnoserbsku rěc typiska jo regresiwna asimilacija, wugronjenje zuka stakim se pśiměrijo slědujucemu zukoju. Togodla mógu na pś. spiwne obstruenty njespiwnje se realizěrowaś (‹b› w lubki se wugranja ako njespiwne [p]) a nawopak (‹c› wugranja se w słowje wucba ako spiwne [d͡z]). Dalšny pśikład jo měke wugronjenje ‹š› pśed ‹ć›: Město pšawidłownego twardego [ʂ] wugranja se w tej poziciji [ɕ], na pś. grabišćo.

Asimilacija móžo teke wustupowaś na granicy morfemow a samo słow. Šym běžnjejše jo wugranjanje, śim skerjej se asimilěrujo. Pśi procowanju wó pomałe a jasne powědanje resp. wó wuzwiganje morfemowych granicow móžo pśirodna tendenca asimilacije se wósłabjeś. W takich padach móžo wustupowaś njeasimilěrowane wugronjenje, pśir. na pś. wugronjenje ‹c› pśed spiwnymi obstruentami w tysacgłosny a inteligencbestija. We wobyma padoma słuša konsonant, kenž na ‹c› slědujo, k pśiducemu morfemoju.