Pismik ‹r›
Pismik ‹r› se wugranja ako [r]
w kuždej poziciji (z wuwześim pśed ‹ě›, ‹i›, ‹j›, ‹dž›)
Pśikłady: baran, reja, jazoro, rubiś, dermo, carny, gjardło, mórž, škórc, górka, staršy, jawor, bobr, pór
Pokazka: Kombinacija ‹r›‹r› wustupujo jano we wupóžycenjach abo w kompozitumach resp. na šawje morfemowu (na granicy mjazy dwěma morfemoma). Wóna se cesto zjadnorijo na [r]: koferradijo.
Pismik ‹r› se wugranja ako [rʲ]
pśed ‹ě›, ‹i› (pśir. wokale)
Pśikłady: rědka, ricaś, drěmaś, deklarěrowaś, měriś
Glědaj teke: Pismik ŕ, Palatalizacija.
gromaźe z ‹j› pśed ‹e›
Glědaj teke: Pismik ŕ, Palatalizacija.
Pismik ‹r› se wugranja ako [r] abo ako [rʲ]
pśed ‹j›‹a›, ‹j›‹o›, ‹j›‹u›
Pśikłady: rjagnuś, murjowaś, brjuchaty
Glědaj teke: Pismik ŕ, Palatalizacija.
Pismik ‹r› jo nimy
pśed ‹dž›
Pśikłady: rdžaś se, zemjerdžanje
Město preferěrowanego wugronjenja [r] móžotej se teke wugranjaś uwularnej zuka [ʀ] (gl. bok nimskorěcneje Wikipedije wó zuku) abo [ʁ] (gl. bok nimskorěcneje Wikipedije wó zuku): zraniś.