Wugronjenje

Zuk [rʲ] rozeznawa se wót [r] jano z tym, až wugranja se měki. Kśebjat jězyka pśibližyjo se pśi tom twardemu njebju (palatumoju, gl. Tabela zapśimjeśow).

Jo móžno se ten pógib jězyka wuwědobniś z tym, až pśechada se wóspjet pomałem a mimo pśetergnjenja wót wokala [a] na [i] a zasej slědk. Pśi tom njedejali cele wědobnje poziciju gubowu změniś, ale se jano koncentrěrowaś na pógib jězyka.

Gaž jo rozdźělne połoženje jězyka se wuwědobniło, móžomy rozdźěl mjazy [r] a [rʲ] zwucowaś: Wótchylenje pśi wugronjenju [r] a [rʲ] jo słyšaś, gaž konfrontěruju se słowne formy ako dar [dar] a daŕ [darʲ] resp. mudre [mudrɛ] a mudrje [mudrʲɛ].

Njemaminorěcne wugranjaju [rʲ] na kóńcu słowa resp. pśed konsonantami cesto wopacnje ako same [r]. Togo dejali se wobijaś: buŕ, běgaŕka.

Pśiznamjenja

• spiwny
• alweolarny
• wibrantiski
• měki

Wótpowědujuce pismiki

Zuk [rʲ] wótpowědujo:

• pismikoju ‹r›
  • pśed ‹ě›, ‹i› (pśir. wokale)
  • gromaźe z ‹j› pśed ‹e›
  • (ako jadna z wariantow) pśed ‹j›‹a›, ‹j›‹o›, ‹j›‹u›
• pismikoju ‹ŕ›
  • w kuždej poziciji

Pśikłady

• rědnje
• gribaŕ
• crjejk
• rjagnuś
• rězbaŕka

Pokazki

Pśir. zuk [r].

Wó wašni pisanja pśir.: Pismik ŕ. Glědaj teke: Ortografiske wóznamjenjenje měkosći, Rozeznawanje twardy : měki.