Pismik ‹w›
Pismik ‹w› se wugranja ako [w]/[u̯]
w zazuku pśed -oł- (nic pak, gaž jadna se wó prefiks wo-)
w zazuku pśed ‹a›, ‹e›, ‹ó›, ‹y› (pśir. wokale)
w mjazyzuku pśed ‹a›, ‹e›, ‹o›, ‹ó›, ‹u›, ‹y› (pśir. wokale)
Pśikłady: cejźawa, pópšawem, drjewo, nawóžeń, kśiwula, pjakarjowa, strowy
Pokazka: Mjazy wokalami móžo ‹w› w kupkach pismikow awo, awu, ěwu, owa, owe, owo, owu, uwa, uwo, uwu nime wóstaś. Wěcej wó tom: Kaulfürst 2019, b. 35.
pó ‹u› w zacynjonej złožce (ako źěł diftonga)
Pśikłady: wobduwka
Pokazka: Połwokal [u̯] wugranja se pó ‹u› jano słabo.
Pokazka: Rozdźělne pisanje ako [w] resp. [u̯] symbolizěrujo jano wšakej funkciji ‹w›: W konsonantiskej funkciji (na pś. w słowje was) transkriběrujo se ‹w› w toś tom rozpokazowanju wó wugronjenju ako [w], we wokaliskej funkciji (w diftongach, na pś. w słowje blawkaś) pak pišo se [u̯]. Pśi tom jadna se wó cystu pisańsku konwenciju, wugronjenje jo identiske..
Pismik ‹w› se wugranja ako [ʊ̯]
pó ‹a›, ‹e›, ‹ě›, ‹i›, ‹y› (pśir. wokale) w zacynjonej złožce (ako źěł diftonga)
Pśikłady: ptaškopawk, cewka, glěwki, piwko, zašywk
pó ‹o› w zacynjonej złožce (ako źěł diftonga)
Pokazka: Połwokal [ʊ̯] wugranja se w poziciji pó ‹o› jano słabo.
Pismik ‹w› se wugranja ako [wʲ]
pśed ‹ě›, ‹i› (pśir. wokale)
Pśikłady: wěc, wid, swětlik, kwisć
Glědaj teke: Palatalizacija.
gromaźe z ‹j› pśed ‹e›
Pśikłady: wjelk, cerwjeny, wjelebocnje
Glědaj teke: Palatalizacija.
Pismik ‹w› se wugranja ako [w] abo ako [wʲ]
pśed ‹j›‹a›, ‹j›‹o›, ‹j›‹u›
Pśikłady: wjasoło, pśežywjony, strowju
Glědaj teke: Palatalizacija.
Pismik ‹w› jo nimy
w zazuku słowa pśed konsonantami (z wuwześim pozicije pśed ‹j›)
w zazuku morfema pśed ‹o›, ‹u› (nic pak pśed -oł-, jolic až njejadna se wó prefiks wo-)
Pśikłady: woglědaś, wokoło, wołupaś, dowokoła, wows, wucho, wupytaś, dowutopiś, nawuknuś
Pokazka: ‹w› pśed ‹o›, ‹u› móžo se fakultatiwnje realizěrowaś ako słabučke [h] (gl. bok nimskorěcneje Wikipedije wó zuku).