Wugronjenje

Zuk [ɲ] rozeznawa se wót [n] jano z tym, až wugranja se měki. Kśebjat jězyka pśibližyjo se pśi tom twardemu njebju (palatumoju, gl. Tabela zapśimjeśow).

Jo móžno se ten pógib jězyka wuwědobniś z tym, až pśechada se wóspjet pomałem a mimo pśetergnjenja wót wokala [a] na [i] a zasej slědk. Pśi tom njedejali cele wědobnje poziciju gubowu změniś, ale se jano koncentrěrowaś na pógib jězyka.

Gaž jo rozdźělne połoženje jězyka se wuwědobniło, móžomy rozdźěl mjazy [n] a [ɲ] zwucowaś: Wótchylenje pśi wugronjenju [n] a [ɲ] jo słyšaś, gaž konfrontěrujotej se złožce ne [nɛ] a nje [ɲɛ].

Njemaminorěcne wugranjaju [ɲ] na kóńcu słowa resp. pśed konsonantami cesto wopacnje ako same [n]. Togo dejali se wobijaś: jacmjeń.

Pśiznamjenja

• spiwny
• palatalny
• nazalny
• měki

Wótpowědujuce pismiki

Zuk [ɲ] wótpowědujo:

• pismikoju ‹n›
  • pśed ‹ě›, ‹i› (pśir. wokale)
  • gromaźe z ‹j› pśed ‹e›
  • (ako jadna z wariantow) pśed ‹j›‹a›, ‹j›‹o›, ‹j›‹u›
• pismikoju ‹ń›
  • w kuždej poziciji (z wuwześim pozicije pśed ‹g›, ‹k›)

Pśikłady

• něga
• niś
• chmurnje
• njasć
• Picański
• dłoń

Pokazki

Pśir. zuka [n], [ŋʲ].

Glědaj teke: Ortografiske wóznamjenjenje měkosći, Rozeznawanje twardy : měki.

Bok Wikipedije wó zuku (nimski)